കറുത്ത പക്ഷി / കവിത

ഇറയത്തിറ്റിയ

വെയില്‍ വിങ്ങലിന്‍ പക്കലിന്നലെ 

ഞാന്‍ നിനക്കൊരു

തലോടല്‍ കൊടുത്ത് വിട്ടിരുന്നു.

കൂടെ,

ഒരു വട്ടം മുറുക്കാന്‍

ഒരു വെറ്റിലച്ചുണ്ട്.

നെറുകയിലിടാനൊരു നുള്ള്
രാസ്നാദിത്തണുപ്പ്                                                   

നൂറ്റൊന്നാവര്‍ത്തിച്ച ഒരു കുപ്പി

ക്ഷീണ ബലം!

കിട്ടിയോ നിനക്കവ?

കണ്ണ് പൊട്ടിയ ഏകാന്തത

തൊണ്ടയില്‍ കുരുങ്ങി

വിയര്‍ക്കുമ്പോള്‍,

പുറം തിരുമ്മിത്തരുന്നു

പാവം

ചില്ലുടഞ്ഞ കണ്ണട..!

ജാലകത്തിനപ്പുറത്ത് നിന്ന്

ഇന്നും കേട്ടു;

ഉറക്കമില്ലാത്ത

കറുത്ത പക്ഷിയുടെ ചിറകടി.

അതിന്റെ പുസ്തകത്തില്‍ നിന്നും

വെട്ടിക്കാണുമോ

എന്റെ പേര്..?

നീരുണങ്ങിയ

ഞരമ്പ്‌ ചാലുകളില്‍ 

ഞരക്കം കിടന്നു പിടയുമ്പോഴും

കണ്‍ തടാകങ്ങളില്‍ പുളയുന്ന

കിനാപ്പരലിനെയാണ്

ആകാശം

കൊത്തുന്നത്..!