2015, നവംബർ 23, തിങ്കളാഴ്‌ച

കൊച്ചു കൊച്ചു സന്തോഷങ്ങൾ



കഴിഞ്ഞ സെപ്റ്റംബറിൽ രണ്ടു വിശേഷ ദിവസങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു .
രണ്ടും എനിക്ക് ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് .
ഒന്ന് സെപ്റ്റംബർ അഞ്ച് . അന്നായിരുന്നു മോന്റെ അഞ്ചാം ജന്മദിനം .
ഇത് വരെ ഒരു മക്കളുടെയും ഒരൊറ്റ  ജന്മ ദിനവും ആഘോഷിച്ചിട്ടില്ല .
അന്നും മറ്റു ദിവസങ്ങളെ പോലെ കടന്നു പോകും .
മക്കളെ  കിട്ടിയ സന്തോഷം ഉല്ലിലൊതുക്കും . തന്ന നാഥനെ സ്മരിക്കും . നന്ദി രേഖപ്പെടുത്തും .

പല ജന്മ ദിനത്തിന്റെ അന്നും ഞാൻ ഒരിടത്തും കുടുംബം മറൊരിടത്തും ആയിരിക്കും .
എന്നാൽ ഇക്കുറി മോന്റെ  ജന്മ ദിനത്തിന്റെ അന്ന് ഞാൻ നാട്ടിലുണ്ട് .
ദിവസം അടുത്ത് വരും തോറും മകൻ പറയും
എന്റെ ഹാപ്പി ബർത്ത് ഡേ വരുന്നുണ്ടല്ലോ .
പറയുമ്പോൾ തന്നെ ആ മുഖം വല്ലാത്ത സന്തോഷം കൊണ്ട് ഒന്ന് കൂടി സുന്ദരമാകും .

അങ്ങനെ  ഞാനും മറ്റു രണ്ടു മക്കളും കൂടി മോനറിയാതെ ഒരു തീരുമാനം എടുത്തു .
ഇക്കുറി നമുക്ക് മോന്റെ ജന്മ ദിനത്തിന്റെ അന്ന്  ഒന്ന് സന്തോഷിക്കണം .
കുട്ടിയെ ഒന്ന് സന്തോഷിപ്പിക്കണം .
പുറത്തു നിന്ന് ആരും വേണ്ട .
നമ്മൾ മാത്രം . അങ്ങനെ കുട്ടി അറിയാതെ ഞങ്ങൾ കരുക്കൾ നീക്കി .

തലേന്ന് അവനെ നേരത്തെ കിടത്തി ഉറക്കി . ഞങ്ങൾ കുറച്ചു ബലൂണുകളും അരങ്ങുകളും ഒക്കെ കാലേക്കൂട്ടി  വാങ്ങി വെച്ചിരുന്നു .
അവൻ ഉറങ്ങി എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തി ഞങ്ങൾ വീടിന്റെ അകത്തളം അലങ്കരിച്ചു .
ബലൂണ്‍ വീർപ്പിച്ചു അവയിൽ  അവന്റെ പേരിനോടൊപ്പം  ഹാപ്പി ബർത്ത് ഡേ എന്നൊക്കെ എഴുതി വെച്ചു

മോൾ പഠിക്കാനും എഴുതാനും ഉപയോഗിക്കുന്ന വെളുത്ത ബോർഡിൽ കറുത്ത വലിയ അക്ഷരത്തിലും
അവന്റെ പേരും ഹാപ്പി ബർത്ത് ഡേ എന്നുമൊക്കെ കലാപരമായി എഴുതി വെച്ചു .

നേരം പുലർന്നു കണ്ണ് തിരുമ്മി വരുന്ന കുട്ടി കണ്ടത് അവനെ അദ്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന രംഗങ്ങളായിരുന്നു .
നോക്കുന്ന ഇടത്തൊക്കെ അവന്റെ പേര് . ഹാപ്പി ബർത്ത് ഡേ . അവൻ വീട് ആകെ ഓടി നടന്നു .

ഞാൻ അന്നേരം അകത്തു പോയി മുമ്പേ വാങ്ങിവെച്ചിരുന്ന പുത്തൻ കുപ്പായവും പാൻസും അടങ്ങിയ പാക്ക്
അവനെ ഏൽപ്പിച്ചു . അതിന്മേലും അവന്റെ പേരും ഹാപ്പി ബർത്ത് ഡേ യും എഴുതിയിരുന്നു . എല്ലാം കൂടി ആയപ്പോൾ അവന്  വല്ലാത്ത സർപ്രൈസ് ആയി . അന്നേരം അവന്റെ മുഖം ഒന്ന് കാണേണ്ടതായിരുന്നു ..

അവസാനം അവൻ എന്റെ അടുത്തേക്ക്‌ ഓടി വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ച്
കവിളിൽ ഒരായിരം ഉമ്മകൾ തന്നു !! മുമ്പൊന്നും കിട്ടാത്ത അത്രയ്ക്ക് മധുരമുള്ള ഒരു പാട് ഉമ്മകൾ .


അതും കഴിഞ്ഞു മൂന്നു ദിവസത്തിനു ശേഷമാണ് ഞങ്ങളുടെ വിവാഹ വാർഷികം വരുന്നത് . സെപ്റ്റംബർ എട്ടിന് . ദീർഘമായ ഇരുപത്തി നാല് കൊല്ലം ഈ ദിവസം സാധാരണ ദിവസം പോലെ കടന്നു പോയി .
പല സെപ്റ്റംബർ എട്ടിനും ഞങ്ങൾ ഒന്നിച്ച്  ഇല്ലായിരുന്നു . നാട്ടിൽ ഉള്ള കാലത്ത് സെപ്റ്റംബർ എട്ടിന് കാര്യമായ ഒരു പ്രത്യേകതയും ഇല്ലാതെ കടന്നു പോവും .
ഇടയ്ക്ക് അന്ന് ചിലപ്പോൾ വെറുതെ പരസ്പരം തമാശ പറയും .
ഈ ദിവസമാണ് നീ എന്റെ കഴുത്തിൽ കുടുങ്ങിയത് എന്ന് ഞാൻ
എന്റെ കഴുത്തിൽ കുരുക്ക് വീണത്‌ ഇന്നാണ് എന്ന് അവൾ .

പക്ഷേ ഇക്കുറി അങ്ങനെ പോരാ എന്ന് ഒരു ഉൾവിളി . ഇരുപത്തി നാല് കൊല്ലമായി ഒരു കുഞ്ഞു സമ്മാനം പോലും വാങ്ങിച്ചു കൊടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ എന്ന കുറ്റബോധം .
കുടുംബ ജീവിതത്തിൽ കൊച്ചു കൊച്ചു സമ്മാനങ്ങൽക്കും വലിയ പ്രസക്തിയുണ്ട് എന്ന് അറിയാമായിരുന്നിട്ടും
ഇത് വരെ അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന തോന്നൽ .

ഒടുവിൽ അവളറിയാതെ എന്റെ രണ്ടു മക്കളോടും കാര്യം പറഞ്ഞു .
അവർ പറഞ്ഞു . സർപ്രൈസ് ആവണം . ഉമ്മ അറിയരുത് .
ഞാനും സമ്മതിച്ചു . അങ്ങനെ ഞാനും മക്കളും അവളോട്‌ നുണ പറഞ്ഞ് അവളെ കൂട്ടാതെ മഞ്ചേരിയിലേക്ക് പോയി . വലിയ മോളുടെ അഭിപ്രായം ഒരു ഡയമണ്ട് മോതിരം ആയിരുന്നു .
പക്ഷെ വില കേട്ട് കണ്ണ് തള്ളിപ്പോയി .

കുറെ തെരഞ്ഞു . എനിക്ക് ഒന്നും ഇഷ്ടമായില്ല . അന്നേരം എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു സംശയം  ഉണ്ടായി .
സമ്മാനം ആണെങ്കിലും അത് എന്ത് വാങ്ങിയാലും അവൾക്ക് ഇഷ്ടമാകും . ഇനി ഇഷ്ടമായില്ലെങ്കിലും ഇഷ്ടപ്പെട്ടു എന്ന് പറയും . അത് കൊണ്ട് അവൾക്ക് ഇഷ്ടമായത് അവൾ തെരഞ്ഞെടുക്കുകയാ വും
നല്ലത് . അവളോട്‌ പറഞ്ഞ് അവളെ കൂടി കൂട്ടി വന്നു എടുക്കാം .

എന്റെ ആ അഭിപ്രായത്തോട് മക്കൾ ക്ക് വിയോജിപ്പ് ആയിരുന്നു . സമ്മാനം കൊടുക്കുന്നത് സർപ്രൈസ് ആവണം . എന്ന് അവർ . സർപ്രൈസ് നഷ്ടപ്പെട്ടാലും ഉമ്മാക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടത് ആവുകയാണ് നല്ലത് എന്ന് ഞാൻ . ഒടുവിൽ പിറ്റേന്ന് ഞങ്ങൾ രണ്ടാളും കൂടി വന്നു അവൾക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ട ഒരു വള തെരഞ്ഞെടുത്തു .
വീട്ടിലെത്തി അവൾ  ആ പൊതി അഴിച്ചു ആ വളയിൽ തുരുതുരെ ഉമ്മ വെച്ചു .
'ഇരുപത്തിനാല് കൊല്ലം കഴിഞ്ഞു കിട്ടിയ ആദ്യ സമ്മാനം അല്ലെ 'എന്നും പറഞ്ഞ് .

സത്യത്തിൽ അങ്ങനെ ഒരു സമ്മാനം കാലങ്ങളായി അവൽ ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു എന്ന് അപ്പോഴാണ്‌ എനിക്ക് മനസ്സിലാവുന്നത് .

സെപ്റ്റംബർ എട്ടിന് രാവിലെ ഏകദേശം ഒരു പത്തു മണിയായി ക്കാണും .
അവൾ എന്നെയും മക്കളെയും വിളിച്ചു വരുത്തി . എന്നിട്ട് അലമാരയിൽ നിന്ന് ഒരു പൊതി എടുത്തു എന്നെ ഏല്പ്പിച്ചു . ഇത് എന്റെ വക നിങ്ങള്ക്കുള്ള സമ്മാനം .
ഞാനും മക്കളും അദ്ഭുതപ്പെട്ടു . ഞങ്ങളെ ആരെയും അറിയിക്കാതെ ഇത് എപ്പോൾ പോയി എടുത്തു .

ഞാൻ പൊതി അഴിച്ചു എനിക്ക് ഏറെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട കളറിൽ അതി മനോഹരമായ ഷർട്ട് .
ഇഷ്ടപ്പെട്ട കളറിൽ
പാന്റ്സ് . വി ഐപി ഫ്രെഞ്ചി ജട്ടി . അതെ കമ്പനി ബനിയൻ . എല്ലാം എന്റെ കാലങ്ങളായി ഇഷ്ടപ്പെട്ടതും ധരിക്കുന്നതും ആയ  ബ്രാന്റ് !

മക്കൾ ഉമ്മയോടൊപ്പം കൂടി . ഇങ്ങനെ വേണം ഉപ്പാ സമ്മാനം .
സർപ്രൈസ് ആവണം . പ്രൈസ് ആണോ സർപ്രൈസ് ആവണം . മൂത്ത മോളുടെ കമന്റ് !

ഞാൻ അവരുടെ മുമ്പിൽ തോറ്റുപോയി .
ഇത്ര കാലമായിട്ടും അവളുടെ അഭിരുചി എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ലല്ലോ
എന്നാൽ എന്റെ ഇഷ്ടം അവൾ കൃത്യമായി മനസ്സിലാക്കിയല്ലോ എന്ന കുറ്റബോധത്തോടെ ആ സമ്മാനം ഞാൻ എന്റെ നെഞ്ചോട്‌ ചേർത്തു വെച്ചു  .
ഒടുവിൽ കവർ പൊട്ടിച്ചപ്പോൾ അതിലുണ്ടായിരുന്ന ബില്ല് നോക്കി . അതിൽ ഡേറ്റ് എഴുതിയത് ആഗസ്റ്റ്‌ മൂന്നു ആണ് . ഞാൻ ഇവിടെ നിന്ന് നാട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെടുന്ന അന്നത്തെ ഡേറ്റ് !

ഞാൻ ഒരു വിവാഹ സമ്മാനത്തെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുന്നതിലും നേരത്തെ അവൾ ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്നു . ആരെയും അറിയിക്കാതെ സർപ്രൈസ് ആക്കി വെച്ചിരിക്കുന്നു . അവൾ എന്നെ അവിടെയും  തോല്പ്പിച്ചു കളഞ്ഞു .

നാം വളരെ ചെറിയതെന്നും അതിലൊന്നും വല്യ കാര്യമില്ല എന്നും ഒക്കെ കരുതുന്ന കൊച്ചു കാര്യങ്ങൾ പോലും നാം ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന,  നമ്മെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്ക് എത്ര വലിയ സന്തോഷമാണ് പകരുക എന്നറിയുമോ ?

വലിയ ചെലവൊന്നും ഇല്ലാതെ നമുക്ക് കിട്ടുന്ന, നാം നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവർക്ക് പകരുന്ന   എത്ര യെത്ര
കൊച്ചു കൊച്ചു  സന്തോഷങ്ങളാണ് നാം വെറുതെ , അശ്രദ്ധരായി  ഇല്ലാതാക്കി കളയുന്നത് ?






 
Copyright © 2010 Iringattiri Drops. All rights reserved.
Design By- മലയാളം ബ്ലോഗ്‌ ഹെല്‍പ്