ബസ് കാത്തു നില്‍ക്കെ, കാറിലോ ജീപ്പിലോ ബൈക്കിലോ ഒരാള്‍ നമുക്കൊരു ലിഫ്റ്റ്‌ തന്നു എന്ന് വിചാരിക്കുക. ല ക് ഷ്യ സ്ഥാനത്തെത്തി ഇറങ്ങുമ്പോള്‍, സാധാരണ ഗതിയില്‍ അയാളോട് നമ്മുടെ പ്രതികരണം എന്താവും? ഒരു കൈ വീശി കാണിക്കല്‍. അല്ലെങ്കില്‍ 'ന്നാ ശരി; കാണാം' എന്നാ ഒരൊഴുക്കന്‍ വാചകം. എന്നെ ഇവിടം വരെ കൊണ്ട് വിട്ടത് ശരി; ഇനിയും ഇങ്ങനെ തന്നെ വേണം. വീണ്ടും കാണാം കേട്ടോ.. എന്നൊക്കെയല്ലേ ഇതിനര്‍ത്ഥം?
മറ്റു നാട്ടുകാരും ഭാഷക്കാരും സീരിയലിനിടയിലെ പരസ്യമെന്നോണം ആവശ്യത്തിലേറെ ഉപയോഗിക്കുന്നതും ഉപ്പു പാകത്തിന് എന്ന നിലക്ക് പോലും നാം തീരെ ഉപയോഗിക്കാത്തതുമായ ഒരു കുഞ്ഞു ഉപചാര വാക്കിനെക്കുറിച്ചാണ് പറഞ്ഞു വരുന്നത്.
പിശുക്കില്‍ ബിരുദാനന്തര ബിരുദം നേടിയ നാം, നന്ദി പ്രകടനപ്പിശുക്കില്‍
ഡോക്ടറേറ്റ് നേടിയവരാണ്. വല്ല യോഗങ്ങളിലോ സമ്മേളനങ്ങളിലോ ഒക്കെ വേണമെങ്കില്‍ ഒരു നന്ദി പ്രകടനം ആവാമെന്നല്ലാതെ എന്ത് നന്ദി, എന്ത് പ്രകടനം? അതാവുമ്പോള്‍, പത്രത്തില്‍ പേര് അച്ചടിച്ച്‌ വരികയെങ്കിലും ചെയ്യും. അല്ല പിന്നെ..
എന്നാല്‍ ആരെങ്കിലും ഒരാള്‍ നമ്മെ 'നന്ദിയില്ലാത്തവനേ..' എന്ന് ഒന്ന് അഭിസംബോധന ചെയ്തു നോക്കട്ടെ. അപ്പോള്‍ കാണാം നമ്മുടെ മട്ടും മാതിരിയും മാരുതിയുമൊക്കെ. കൈ പൊക്കാന്‍ കഴിയുന്നവനാണെങ്കില്‍ ചെപ്പക്കുറ്റിക്ക് ഒരു വീക്ക് ഉറപ്പ്. രോഷം കൊള്ളാം; പക്ഷെ ശരീരം സമ്മതിക്കണ്ടേ എന്ന പരുവക്കാര്‍ ആണെങ്കില്‍ നന്നേ ചുരുങ്ങിയത് ദഹിപ്പിക്കുന്ന ഒരു നോട്ടം നോക്കി പല്ലിറുമ്മുകയെങ്കിലും ചെയ്യും!
നന്ദി ആരോട് ഞാന്‍ ചൊല്ലേണ്ടൂ എന്ന് തിട്ടമില്ലാതെ പാടി, ഗര്‍ഭ പാത്രത്തിനോട് പോലും തിട്ടൂരം കാണിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന നമ്മോടു നന്ദിയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല.
ഒരു പക്ഷെ നമ്മുടെ ഈ മനസ്ഥിതി കൊണ്ട് തന്നെയാവണം ഉപചാര വാചകങ്ങളുടെ ദാരിദ്ര്യ രേഖക്ക് താഴെയാണ് നമ്മുടെ പാവം മലയാള ഭാഷയുടെ കിടപ്പ്. സാനിയക്കൊത്ത ശുഐബ്‌ എന്ന് പറഞ്ഞ പോലെ നമുക്കൊത്ത ഭാഷ!
സ്വന്തം കാര്യ ലബ്ധിക്കായി മറ്റുള്ളവരെ എത്ര ബുദ്ധിമുട്ടിക്കാനും നല്ല മിടുക്കുണ്ട് നമുക്ക്. എന്നാല്‍ കാര്യമങ്ങു സാധിച്ചാലോ? വോട്ടു പെട്ടിയിലായതിന് ശേഷം സ്ഥാനാര്‍ഥിയുടെ മുഖ ഭാവം മാറുന്ന പോലെ, നമ്മുടെ ഭാവമങ്ങു മാറും! മാത്രവുമല്ല, ഉപകാരം ചെയ്തവനെ ഉപദ്രവിക്കാന്‍ വല്ല ഗോള്‍ഡന്‍ ചാന്‍സും ഒത്തു കിട്ടിയാല്‍ നാഴൂരി പാല് കൊണ്ട് മില്‍മയാകെ കല്യാണം നടത്തുകയും ചെയ്യും!
'നീ സഹായിച്ചവന്റെ ഉപദ്രവത്തെ നീ സൂക്ഷിച്ചു കൊള്ളുക' എന്ന് ഒരു വാഹനത്തിന്റെ പിറകില്‍ എഴുതി വെച്ചത് ഇയ്യിടെ കണ്ടത് സാന്ദര്‍ഭികമായി ഇവിടെ ഓര്‍ത്ത്‌ പോകുന്നു. അത് നൂറു ശതമാനം ശരിയാണെന്ന് ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്ന ആയിരത്തൊന്നു കഥകളും ഉപകഥകളും നമുക്കറിയാം.
കഴിഞ്ഞ വെക്കേഷന് നാട്ടില്‍ ചെന്നപ്പോള്‍ ഒരു കാറെടുത്തു; വാടകയ്ക്ക്. ബസ്സിലൊക്കെ തൂങ്ങിപ്പിടിച്ച്‌ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോള്‍, ചിലര്‍ക്ക് ഒരു നോട്ടമുണ്ട്. പഞ്ച പുച്ഛവും നവ പരിഹാസ രസങ്ങളും സമാസമം കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്ത് നൂറ്റൊന്നാവര്‍ത്തി വറ്റിച്ചെടുത്ത പത്തരമാറ്റു നോട്ടം! അതില്‍ നിന്ന് നമുക്കെ ചിലതൊക്കെ വായിച്ചെടുക്കാം; ചിലതൊക്കെ കുറിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്യാം. 'നിനക്കൊക്കെ വല്ല ഓട്ടോക്കോ കാറിനോ പോയിക്കൂടെ? ഞങ്ങളെപ്പോലെ സാധാരണക്കാരന്റെ വണ്ടിയില്‍ നിങ്ങളെ പോലുള്ള റിയാല്‍ മൊതലാളിമാര്‍ കേറി ഇങ്ങനെ കഷ്ടപ്പെടണോ? കാശുണ്ടായിട്ടെന്തു കാര്യം : പിശുക്കത്തരത്തിന് ഒരു കുറവുമില്ല. എന്നൊക്കെയാണ് ഈ നോട്ടത്തെ മൂന്നിലൊന്നായി സംഗ്രഹിച്ചാല്‍ കിട്ടുക. വല്ല ഓട്ടോ വിളിച്ചാണ് യാത്രയെങ്കില്‍ ഡ്രൈവര്‍ കൊച്ചു പയ്യന്‍ നമ്മെ കൊച്ചാക്കി ചോദിക്കുന്നു: 'കാക്കൂ നു ഒരു വണ്ടിയെടുത്തു കൂടെ? രണ്ടു രണ്ടര കൊടുത്താല്‍ തരക്കേടില്ലാത്ത വണ്ടി കിട്ടും. .'
ലക്ഷമെന്നു വെച്ചാല്‍ ഇന്ന് വെറുമൊരു ഒച്ച! കോടിക്കാണിപ്പോള്‍
കുറച്ചെങ്കിലും മോടി. പിന്നെ ചില മോഡിമാര്‍ക്കും.
ഇനി ഒരു വണ്ടിയെടുത്താലോ? അന്ന് പറഞ്ഞവരൊക്കെ നേരെ റിവേഴ്സ് എടുക്കും.
അന്ന്, ഒരു അത്യാവശ്യ യാത്ര കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചു വരുമ്പോഴാണ് അലവ്യാക്കയെ വഴിയില്‍ നിന്ന് കണ്ടത്. ബസു കാത്ത് നില്ക്കുകയാണ് കക്ഷി. കാറ് നിര്‍ത്തി അദ്ദേഹത്തെ കൂടെ കൂട്ടി. വിശേഷങ്ങള്‍ പങ്കു വെച്ചും വഴിക്കൊരിടത്ത് വണ്ടി നിര്‍ത്തി കരിമ്പ് ജ്യൂസ് വാങ്ങിക്കുടിച്ചും യാത്ര തുടരവേ അലവ്യാക്ക പറഞ്ഞു: 'രണ്ടോ മൂന്നോ മാസത്തിനൊക്കെ നാട്ടില്‍ വരുമ്പോ, ഒരു വണ്ട്യൊന്നും ല്ലാതെ ശര്യാവൂല. ഇപ്പൊ ആര്‍ക്കാ വണ്ടി ഇല്ലാത്തെ? ഒരു കുടീത്തന്നെ രണ്ടും മൂന്നും വണ്ട്യാ.
നാട്ടു വര്‍ത്തമാനങ്ങള്‍ പറഞ്ഞും എന്നെ ഇത്തിരി സുഖിപ്പിച്ചും ( പ്രശംസയില്‍ പ്രസാദിക്കാത്ത പെണ്ണും ആണും ദൈവവുമുണ്ടോ? സര്‍വലോക സുഖിപ്പീരുകാരെ നിങ്ങള്‍ ക്ക്
നമസ്ക്കാരം) ഒടുവില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വീട് വരെ വണ്ടി വിട്ടു.. മെയിന്‍ റോഡില്‍ നിന്ന് അല്പം ഉള്ളോട്ടു കുണ്ടും കുഴിയും ഒക്കെ യുള്ള റോഡായിരുന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തെ വഴിയില്‍ ഇറക്കി വിടണ്ട എന്ന് വിചാരിച്ചു എന്ന് കൂട്ടിക്കോളൂ..
കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങി ഒരു സുരാജ് വെഞ്ഞാറമമൂട് പൊളപ്പന്‍ ചിരി പാസ്സാക്കി അലവ്യാക്ക ' ന്നാ ശരി' ( എന്താണ് ശരി എന്നാവോ? ) എന്നും പറഞ്ഞു ഇറങ്ങിപ്പോയി.
രണ്ടു മൂന്നു ദിവസം കഴിഞ്ഞാണ് 'ഉദ്ദിഷ്ട കാര്യത്തിന് ഉപകാര സ്മരണ' വരുന്നത്. ''ഓനൊക്കെ പ്പോ ആരാന്നാ വിചാരം? എന്ന് മുതല്‍ക്കാ ഓലൊക്കെ മൊതലാളി മാരായതെന്നു ഞമ്മക്കറീലേ?
കാറിലെ ഓലൊക്കെ ഇപ്പൊ നടക്കൂ.. '
അങ്ങാടിയിലെ പരദൂഷണ മൂലയിലെ പണിയില്ലാ കാക്കമാരുടെ വായനോക്കി മഹാസമ്മേളനത്തില്‍ അധ്യക്ഷം വഹിച്ചു കൊണ്ട് ബഹു . അലവ്യാക്കന്റെ മഹത്തായ പ്രസ്താവന!
ഇയാള്‍ കേവലം ഒരു ഗ്രാമത്തിന്റെ മാത്രം പ്രതിനിധിയല്ല. ഇതേ രക്തത്തില്‍ പിറന്ന ഒരാളെങ്കിലും ഉണ്ടാകും ഓരോ ഗ്രാമത്തിലും വംശനാശം സംഭവിക്കാതെ.
നമ്മള്‍ മലയാളികളുടെ സമീപനങ്ങളിലും പെരുമാറ്റങ്ങളിലും കാണാന്‍ കഴിയാത്ത ചില പ്രത്യേക മര്യാദയും ഔപചാരികതയും പ്രതിപക്ഷ ബഹുമാനവുമൊക്കെ വിദേശ നാടുകളില്‍ കാണുമ്പോഴാണ് നാം ഏറെ കൊട്ടിഗ്ഘോഷിക്കുന്ന നമ്മുടെ സംസ്ക്കാരത്തിന്റെയും മാന്യതയുടെയും പുറം പൂച്ച് ബോധ്യപ്പെടുക.
പരസ്പരം കാണുമ്പോഴും കുശലം പറയുമ്പോഴും ഫോണ്‍ ചെയ്യുമ്പോള്‍ പോലും ‘ഹയ്യാകല്ലാഹ് .. (ദൈവം താങ്കളെ ദീര്‍ഘ കാലം ജീവിപ്പിക്കട്ടെ) അല്ലാഹ് ആതീകല്‍ ആഫിയ (പടച്ചവന്‍ താങ്കള്‍ക്ക് സൌഖ്യം പ്രധാനം ചെയ്യട്ടെ ) ജസാകല്ലാഹു ഖൈര്‍ (നാഥന്‍ താങ്കള്‍ക്ക് നന്മ പ്രദാനം ചെയ്യട്ടെ..) തുടങ്ങി എത്രയെത്ര ഉപചാര വാക്കുകളും ആശംസാ വചനങ്ങളുമാണ് യാതൊരു ലുബ്ധുമില്ലാതെ ഇവിടുത്തുകാര്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നത്!
വളരെ നിസ്സാരമെന്നു തോന്നുന്ന ഒരു ചെറിയ സഹായം ചെയ്തു കൊടുത്താല്‍ പോലും ശുക് റന്‍ (നന്ദി) എന്ന് പറയാന്‍ ഒരു മടിയും കാണിക്കില്ല ഇവര്‍. വലുപ്പച്ചെറുപ്പമോ ജൂനിയര്‍ സീനിയര്‍ ചിന്തയോ ജലദോഷം പോലെ ഏതു പ്രായക്കാരെയും ബാധിക്കുന്ന ഈഗോയോ ഒന്നും ഇക്കാര്യത്തില്‍ ഇവിടെ കാണാന്‍ കഴിയില്ല.
എന്റെ മാനേജര്‍ ആമിര്‍ സലാഹിന്റെ റൂമിന് നേരെ മുന്‍ ഭാഗത്താണ് എന്റെ ഇരിപ്പിടം. ഇടയ്ക്കിടെ അദ്ദേഹമെന്നെ വിളിക്കും. എന്തെങ്കിലും ജോലി ഏ ല്‍പ്പിക്കാനാണ്
ആ വിളി. അത് ചെയ്തു വിവരം അറിയിക്കുകയോ, കൈമാറുകയോ ചെയ്യുമ്പോള്‍, അദ്ദേഹം പറയും : ശുക്റന്‍, അല്ലാഹ് യഹ്ദീക്, അല്ലെങ്കില്‍ അല്ലാഹ് യര്‍ഹം വാലിദൈക്...
ഇത്തരം ഒരു രംഗത്തിന്റെ നാടന്‍ ഷോട്ടിലേക്ക് നമ്മുടെ കാമറ ഒന്ന് തിരിച്ചു പിടിച്ചു നോക്കൂ.
നടുക്കഷണം : നന്ദി പലതിന്റെയും നാന്ദി.
പോസ്റ്റുകള്‍
