ജിദ്ദയിലെ ഷവര്‍മ്മ സൂഖിലൂടെ പോകുമ്പോള്‍ കണ്ട ഒരു രംഗം ആണിത് . ഇത്തരം രംഗങ്ങള്‍ ഇവിടെ സാധാരണമാണ് .
ഞാന്‍ ഓഫീസില്‍ നിന്ന് വരുമ്പോള്‍ സ്ഥിരമായി കാണുന്ന മറ്റൊരു കാഴ്ചയുണ്ട് .
വൈകുന്നേരം കൃത്യം ഒരു അഞ്ചു മണിയാവുമ്പോഴേക്കും
വലിയ ഇരുമ്പു ഗേറ്റുകളും ചുറ്റുമതിലുകളും ഉള്ള ഒരു വീടിന്റെ ഗേറ്റ് കടന്നു ഒരു മനുഷ്യന്
പുറത്തു വരും . ആ വീട്ടിലെ ജോലിക്കാരന്‍ ആണ് അയാള്‍ എന്ന് തോന്നുന്നു .
ഒരു അന്യ നാട്ടുകാരന്‍ .
അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കയ്യില്‍ ഒരു വലിയ പ്ലേറ്റ്‌ നിറയെ ചിക്കന്‍ പാര്‍ട്സ് ഉണ്ടാകും .
ഇദ്ദേഹം പുറത്തു വരുന്നതും കാത്ത് ഒരു വലിയ മാര്‍ജാര സംഘം അവിടയും ഇവിടെയും ഒക്കെയായി ഇരിക്കുന്നുണ്ടാവും .
ചുരുങ്ങിയത് ഒരു പത്തിരുപത്തഞ്ചു പൂച്ചകള്‍ കാണും .
ഇദ്ദേഹത്തെ കാണുന്നതോടെ എല്ലാവരും അവരവരുടെ ഇരിപ്പിടത്തില്‍ നിന്ന് എഴുന്നേല്‍ക്കും .
അദ്ധ്യാപകന്‍ ക്ലാസ്സിലേക്ക് വരുമ്പോള്‍ കുട്ടികള്‍ എഴുന്നേറ്റു നില്‍ക്കും പോലെ !!
പക്ഷെ ആരും അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ അടുത്തേക്ക് ഓടിച്ചെല്ലില്ല . ആര്‍ത്തി കാണിക്കില്ല .
ക്ഷമയോടെ അവനവന്റെ ഊഴവും കാത്തിരിക്കും .
ഓരോ പൂച്ചയുടെയും മുമ്പിലെത്തി ആ മനുഷ്യന് വിഹിതം ഇട്ടു കൊടുക്കും ..
പലപ്പോഴും ഞാന്‍ ആലോചിച്ചിട്ടുണ്ട് .
മനുഷ്യന് പോലും ഇത്തരം ഘട്ടങ്ങളില്‍ ഇങ്ങനെ ക്ഷമ കാണിക്കില്ല .
റമദാനില്‍ പള്ളിയോടനുബന്ധിച്ചു സൗജന്യമായി നല്‍കുന്ന 'ഇഫ്താര്‍ ' വിഭവങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി കടിപിടി കൂടുന്ന മനുഷ്യരാണ് അന്നേരം മനസ്സില്‍ ഓര്‍മ്മ വരിക .
അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോള്‍ ഈ പൂച്ചകള്‍ എത്ര ശീലരാണ് ?
ഒരു പൂച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്നതില്‍ അത്ര പുതുമയൊന്നും ഇല്ല . ഇവിടെ അതത്ര അപൂര്‍വ കാഴ്ചയും അല്ല . പക്ഷെ ഈ മനുഷ്യന് ഇവിടുത്തെ ഖുമാമ - വേസ്റ്റ് ബോക്സ് - ആശ്രയിച്ചു ജീവിക്കുന്ന ഒരു പാവം 'മിസ്കീന്‍' ആണ് . സ്വന്തം അന്നത്തിനു പോലും വകയില്ലാത്ത പാവം .
അങ്ങനെ അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ ആ മനുഷ്യനോടു വല്ലാത്ത ആദരവ് തോന്നി
സ്വന്തം വയര്‍ നിറക്കാന്‍ ഓടി നടക്കുന്നതിനിടയില്‍
സഹജീവികളെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകപോലും ചെയ്യാത്ത നമുക്കിടയില്‍
ഇങ്ങനെയും ചില മനുഷ്യരുണ്ട് !!!
പോസ്റ്റുകള്
ആശംസകള്
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ