ഇത്രയേറെ ദുഷ്ക്കരമായ വഴിയിലൂടെയാവും യാത്രയെന്ന് നിനച്ചില്ല .
രാവിലെ ഒമ്പത് പത്തിന് വീട്ടില്‍ നിന്നിറങ്ങിയതാണ് . ടൌണില്‍ എത്താന്‍ തന്നെ രണ്ടു മണിക്കൂറിലേറെയെടുത്തു . ഇനിയും ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂര്‍ യാത്ര വേണ്ടി വരുമെന്ന് തോന്നുന്നു . വളഞ്ഞു തിരിഞ്ഞു ഒരു പാട് കയറ്റവും ഇറക്കവുമൊക്കെയുള്ള റോഡിലൂടെ യാണ് ഞാന്‍ കയറിയ ബസ്സ്‌ ഓടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് .
ബസ്സില്‍ ചുരുങ്ങിയത് രണ്ടു ബസ്സിനു എങ്കിലുമുള്ള ആളുകളുണ്ട് .
എന്നിട്ടും അത് മരണപ്പാച്ചില്‍ നടത്തുകയാണ് . റോഡ്‌ മോശമാണ് എന്ന് വെച്ച് സ്പീഡിനു കുറവൊന്നും ഇല്ല . ഇനി നല്ല കാലത്തിനു മെല്ലെ എങ്ങാനും പോയാലോ ? ഇതെന്തു 'പോത്തും വണ്ടി' എന്ന് ശപിക്കാനും ആളുണ്ടാവും . എല്ലാവരും ഭയങ്കര തിരക്കിലാണ് .
ജീവിത പിടച്ചിലടങ്ങും വരെ ഇങ്ങനെ തീപ്പിടിച്ചു ഓടും .
ഒരു ട്രപ്പീസ് കളിക്കാരന്റെ മെയ് വഴക്കത്തോടെ ചുണ്ടിലെരിയുന്ന സിഗരറ്റ് പകര്‍ന്നു നല്‍കുന്ന ആവേശ ലഹരിയില്‍ ഏതോ ഹിറ്റ്‌ ഗാനം മൂളി 'വളയാഭ്യാസം ' നടത്തുകയാണ് ഞങ്ങളുടെ ഡ്രൈവര്‍ . പേടിച്ചു വിറച്ചാണ് എന്റെ ഇരിപ്പ് .
ഇയ്യിടെയായി പേടി ഇത്തിരി കൂടിയിട്ടുണ്ടോ എന്നൊരു സംശയം നേരത്തെ തന്നെ എനിക്ക് ഉണ്ട് . ഒരിക്കല്‍ മോളോടൊപ്പം റോഡ്‌ ക്രോസ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ മോളെ ന്നെ കളിയാക്കിയത് അന്നേരം ഞാനോര്‍ത്തു .
'ഈ ഉപ്പാക്ക് എന്തൊരു പേടിയാ ..'
പ്രവിശാലമായ വണ്‍ വേ യിലൂടെ യാത്ര ചെയ്തു ശീലിച്ച എന്നെ പോലെയുള്ള പ്രവാസികള്‍ക്കേ ഇത്തരം ആധികളുള്ളൂ എന്നെനിക്കു തോന്നി . സ്ത്രീകളും കുട്ടികളും വൃദ്ധരും ഒക്കെ ഒരു ഭാവ ഭേദവും ഇല്ലാതെയാണ് ബസ്സിലിരിക്കുന്നതും വവ്വാലുകളെ പോലെ കമ്പിയില്‍ തൂങ്ങി നില്ക്കുന്നതും . ബ്രേക്ക് ചവിട്ടുന്നതിനനുസരിച്ച് , കമ്പിയില്‍ പിടിച്ചു നില്ക്കുന്ന യാത്രക്കാര്‍ കൂട്ടത്തോടെ മുന്നിലേക്കായുന്നു . അതെ വേഗതയില്‍ പിന്നിലേക്ക്‌ മലക്കുന്നു . ഒരു വടം വലി മത്സരം കാണുന്ന പോലെ തോന്നിച്ചു ആ ദൃശ്യങ്ങള്‍ .
ടൌണില്‍ നിന്ന് കേറിയത്‌ കൊണ്ട് സീറ്റ് കിട്ടി . അര മണിക്കൂര്‍ ഇടവിട്ടേ മന്‍സൂറിന്റെ (ശരിയായ പേരല്ല ) ഗ്രാമത്തിലേക്ക് ബസ്സുള്ളൂ എന്ന് അവന്‍ പറഞ്ഞിരുന്നു .
പുറത്തേക്കു നോക്കിയിരിക്കാന്‍ നല്ല രസമുണ്ട് . വയലേലകളും കുന്നുകളും പാറക്കെട്ടുകളും വീടുകളും ഒക്കെ പിറകിലേക്ക് ഓടി മറയുന്നത് കണ്ടിരിക്കാന്‍ നല്ല ഹരമാണ് . കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞ പാടങ്ങളില്‍ കാലികള്‍ മേഞ്ഞു നടക്കുന്നു . അവയുടെ പുറത്തും കാതോരങ്ങളിലും കാക്കകളും മൈനകളും 'പേനെടുക്കാനെന്ന വണ്ണം ' വന്നിരിപ്പുണ്ട് . ആ രംഗം കണ്ടപ്പോള്‍ മനുഷ്യര്‍ക്കിടയില്‍ മാത്രമല്ല പക്ഷി മൃഗാദി കള്‍ക്കിടയിലും ഉണ്ട് പരസ്പര സഹായ സഹരണ സംഘങ്ങളെന്ന ഒരു തമാശ മനസ്സിലിരുന്നു ചിരി തൂകി
മന്‍സൂറിന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി എഴുതിയ കൊച്ചു കടലാസ്സില്‍ നിന്ന് ഇറങ്ങേണ്ട സ്ഥലം ഒന്ന് കൂടി ഉറപ്പു വരുത്തി . എന്റെ സുഹൃത്ത്‌ ആണ് . രണ്ടാളുടെയും വെക്കേഷന്‍ ഒന്നിച്ചു വന്നത് നന്നായി . വീടിന്റെ പണി മുഴുവനും കഴിഞ്ഞില്ല . സഹായിക്കാന്‍ കഴിയും വിധം സഹായിച്ചിട്ടുണ്ട് . പുര പ്പണി എരപ്പണി ആണ് എന്ന് പഴമക്കാര്‍ പറഞ്ഞത് വെറുതെയല്ല !
പണി ഇവിടം വരെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും അവനൊരു വഴിക്കായി .
'അടുത്ത സ്റ്റോപ്പ്‌ ആണ് നിങ്ങളുടേത് . എണീറ്റ് ഇപ്പോഴേ നടന്നോളൂ '
സഹ യാത്രികന്‍ ഉപദേശിച്ചു . ഞാന്‍ എഴുന്നേറ്റു പിന്നിലേക്ക്‌ നടന്നു .
ഒരു വിധത്തിലാണ് എന്നെ ബസ്സില്‍ നിന്ന് ഊരിയെടുത്തത്‌ !
സമയം ഒരു പാടായിരിക്കുന്നു . യാത്രാ ദൈ ര്‍ഘ്യത്തെ കുറിച്ചുള്ള കണക്കു കൂട്ടലാണ് തെറ്റിയത് . ഇനി ഇവിടെ നിന്ന് ഒരു ഓട്ടോയില്‍ പോകണം . ആദ്യം കണ്ട ഓട്ടോക്കാരനോട് മന്‍സൂറിന്റെ വീട്ടു പേര് പറഞ്ഞു . കേറിക്കോളൂ .. ഓട്ടോ ക്കാരന്‍ പറഞ്ഞു .
ഓട്ടോ 'പറക്കാന്‍' തുടങ്ങി . വെട്ടിച്ചും ഞെട്ടിച്ചും പേടിപ്പിച്ചും ആയിരുന്നു അവന്റെ 'പറപ്പിക്കല്‍ ' . ഒടുവില്‍ ഒരു വീടിനു മുമ്പില്‍ ഓട്ടോ നിന്നു . ആ കാണുന്നതാണ് വീട്
അവന്‍ ചൂണ്ടിക്കാണിച്ചു . അവനു എല്ലാം അറിയാം .
മന്‍സൂര്‍ എന്നെ കണ്ടതും ഓടിവന്നു കൈപിടിച്ചു .
അതിഥി കളൊക്കെ വന്നു പോയി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു . പന്തലില്‍ അവിടെയും ഇവിടെയുമായി കുറച്ചു ആളുകളെ ഉള്ളൂ . പണിക്കാര്‍ ഭക്ഷണം കഴിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് .
''നീ ആദ്യം ഭക്ഷണം കഴിക്ക് . സംസാരമൊക്കെ പിന്നെ ..''
മന്‍സൂര്‍ എന്നെ ഒരാളെ ഏല്പ്പിച്ചു . 'എന്റെ ഫ്രണ്ട് ആണ് ഭക്ഷണം കഴിച്ചില്ല .'
അയാള് എന്നെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോയി ഒരു സീറ്റില്‍ ഇരുത്തി .
ഭക്ഷണം എത്തി . നെയ്ച്ചോറും കോഴിക്കറിയും ചിക്കന്‍ ഫ്രൈയും ഒക്കെയാണ് വിഭവങ്ങള്‍ . പോരാത്തതിന് തൈരും ചമ്മന്തിയും ഉണ്ട് . വലിയ കുണ്ടുള്ള ഒരു പാത്രത്തില്‍ ചൊക ചൊകന്ന കോഴിക്കറി . കോഴിയുടെ വലിയ പീസുകള്‍ കറിയില്‍ മുങ്ങാം കുഴിയിട്ട് കിടക്കുന്നു
ആവശ്യത്തിനു എടുത്ത് ഒഴിക്കാന്‍ പാകത്തില്‍ നിറയെ പൂക്കളുള്ള ഫൈബറി ന്റെ കയില്‍ . നല്ല വിശപ്പ്‌ ഉണ്ടായിരുന്നു എനിക്ക് .
ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തുടങ്ങി . ഒറ്റയ്ക്കാണ് . വേറെ ആരെയും കണ്ടില്ല കൂടെ ഇരിക്കാന്‍ . കഴിച്ചു തുടങ്ങിയതേയുള്ളൂ . അപ്പോഴുണ്ട് നേരത്തെ എന്നെ ഭക്ഷണം കഴിക്കാന്‍ സ്വീകരിച്ചിരുത്തിയ ആള്‍ ഒരാളു മായി വരുന്നു . 'ദാ ങ്ങള് ഇബടെ ഇരുന്നു തിന്നോളീ .. '
ഒരു വൃദ്ധന്‍ . മുഷിഞ്ഞ വേഷം . ഒരു വോയില്‍ മുണ്ട് കൊണ്ട് തലയില്‍ മുറുകെ കെട്ടിയിരിക്കുന്നു . ഉജാല മുക്കിയ വെള്ളത്തുണിയും കുപ്പായവും . ഊശാന്‍ താടി . നരക്കാന്‍ ഇനി ഒരൊറ്റ മുടിനാരു പോലും ബാക്കിയില്ല . ഏതോ വഴി പോക്കനാവും .
പാവം ഫഖീര്‍ . ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു .
ഞാനദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്ലേറ്റിലേക്ക് ചോറിട്ടു കൊടുത്തു . കുറച്ചു കറിയും
ഒന്ന് രണ്ടു കഷ്ണങ്ങളുംഒഴിച്ച് കൊടുത്തു . അദ്ദേഹം ചോറും കറിയും നന്നായി കൂട്ടിക്കുഴച്ചു കഴിക്കാന്‍ തുടങ്ങി .
ഒടുവില്‍ ചോറും ചാറും കൂട്ടിക്കുഴച്ച ആ കൈ കൊണ്ട് കറി പ്പാത്രത്തില്‍ കയ്യിട്ടു മുക്കി അയാള് ഒരു കോഴിക്കഷ്ണം കൂടി എടുത്തു അയാളുടെ പ്ലേറ്റിലേക്കിട്ടു .
കറിപ്പാത്രത്തില്‍ നല്ല വൃത്തിയും ചന്തവുമുള്ള കയിലുണ്ടായിട്ടും ഇയാളെന്ത് പണിയാണ് ഈ ചെയ്തത് ? എനിക്ക് വല്ലാത്ത ഒരു അനിഷ്ടം തോന്നി .
ഞാന്‍ അയാളോട് പറഞ്ഞു: 'കാക്കാ ഇതിലൊരു കയിലിട്ടത് കണ്ടില്ലേ ങ്ങള് ?
'അയിനെന്താ ഞ്ചെ കജ്ജിമ്മെ നജസ് (അഴുക്ക് ) ഉണ്ടോ ?
അയാള് എന്നോട് ക്രുദ്ധനായി പറഞ്ഞു .
കുട്ടി ഏതു നാട്ടുകാരനാണ് ?
ഞാന്‍ കൂടുതലൊന്നും പറയാതെ എണീറ്റു .
ഒടുവില്‍ മന്‍സൂറിന്റെ വീടൊക്കെ ചുറ്റി നടന്നു കാണുകയാണ് ഞാന്‍.
പന്തല്‍ കാരെയും പണിക്കാരെയും പിരിച്ചു വിടുന്ന തിരക്കിലാണ് മന്‍സൂര്‍ . ഞാന്‍ വീടൊക്കെ ഒന്ന് കാണട്ടെ . നീ എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട . ഞാനവനോട് പറഞ്ഞു .
അങ്ങനെ ഓരോ റൂമും കണ്ടു കണ്ടങ്ങനെ നീങ്ങിയിട്ടൊടുവില്‍ ഞാനെത്തിയത് മാസ്റ്റര്‍ ബെഡ് റൂമിലാണ് . വാതില്‍ പാതി ചാരിയിട്ടെ ഉള്ളൂ . ഞാന്‍ മെല്ലെ കതക് തുറന്നു അകത്തേക്ക് നോക്കി . അവിടെ രാജകീയമായി സജ്ജീകരിച്ച കട്ടിലില്‍ പതു പതുത്ത മെത്തയില്‍ ഒരാള്
കിടക്കുന്നു . മുകളില്‍ നല്ല വേഗതയില്‍ ഫാന്‍ കറങ്ങുന്നുണ്ട് .
ഞാന്‍ അയാളെ ഒന്നേ നോക്കിയുള്ളൂ ...!!
വിശ്വാസം വരാതെ ഞാന്‍ നിന്നു . എന്നോടൊപ്പം ഭക്ഷണം കഴിക്കാനുണ്ടായിരുന്ന ആ വൃദ്ധനായിരുന്നു അത് . ഭാഗ്യം അയാളെന്നെ കണ്ടില്ല .
മെല്ലെ വാതില്‍ ചാരി തിരിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍ ആദ്യം കണ്ട ഒരാളോട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു :
ആ റൂമില്‍ കിടക്കുന്നത് ആരാണ് ?
അറീലേ ? വല്ലാത്ത ആദരവോടെയാണ് അയാള് പറഞ്ഞത് .
അത് ഞമ്മളെ മാനു ഹാജി .. മന്‍ സൂറിന്റെ ഉപ്പേയ് ..!!
പോസ്റ്റുകള്
0 comments:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ